کد مطلب:430 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

علت ترويج فرهنگ غرب در بعضي موارد با توجه به اينكه ما يك كشور اسلامي هستيم چيست؟

اين موضوع عوامل متعددي دارد كه به توضيح برخي از مهم ترين آنها مي پردازيم: 1. تغيير هنجارهاي اجتماعي از ارزش هاي ديني و معنوي به ارزش هاي مادي و سودانگاري در اثر برخي اقدامات اقتصادي و در پيش گرفتن مدل توسعه اي مي باشد كه باعث بروز تضادهاي ارزشي و فاصله گرفتن جامعه از ارزش هاي اسلامي گرديده است. 2. عملكرد منفي و نامطلوب برخي از دستگاه هاي فرهنگي از جمله وزارت ارشاد و مطبوعات وابسته در چندين سال گذشته - و ميدان دادن به افراد و عناصري كه هيچ اعتقادي به نظام اسلامي نداشتند و استفاده از تسهيلات مادي و معنوي وزارت ارشاد و فضاي باز و بدون نظارت جامعه، موجب نشر و ترويج فرهنگ فاسد و منحط دوران پهلوي و ارزش هاي حاكم بر جوامغ غرب زده گرديد و اوضاع فرهنگي كشور به شدت مسموم شد؛ به گونه اي كه مقام معظم رهبري هشدارهاي شديدي به مسئولين فرهنگي داده، نارضايتي خود را از عملكرد وزارت ارشاد اعلام نمودند كه در نهايت منجر به استعفاي وزير ارشاد گرديد. 3. كم كاري نيروها و دستگاه هاي انقلابي در تصدي مديريت هاي اجرايي، فرهنگي و... 4. ضعف نظام گزينش و نظارتي دقيق و مستمر. 5. تهاجم گسترده و همه جانبه ي غرب به ارزش هاي اسلامي و ملّي ما، براي بي هويت نمودن نسل جوان، تضعيف باورهاي عقيدتي در مردم و شكست نظام اسلامي در ايران با استفاده از پيشرفته ترين وسايل تكنولوژيكي - اعم از نرم افزاري و سخت افزاري، عناصر وابسته ي داخل در عرصه هاي فرهنگي و اقتصادي و... . توجه به اين نكته لازم است كه در جامعه ي اسلامي هرگز چنين اعمالي كه مخالف ارزشهاي اسلامي باشد، اجازه فعاليت داده نمي شود و اگر مسؤولي يا دستگاهي خود سرانه اين عمل را انجام داد، نبايد به حساب كل نظام گذاشته شود؛ بلكه نظام اسلامي - چنان كه از ابتدا تاكنون نشان داده است در مبارزه با اين مفاسد تلاش كرده و هزينه هاي زيادي را پرداخته و اقدامات چشمگيري را انجام داده است. اگر هنوز اين مفاسد در جامعه وجود دارد، ناشي از گستردگي و حجم تهاجم فرهنگي غرب و وجود عواملي است كه به آن اشاره شد، اما در مورد پديده غربگرايي بايد گفت كه: مسأله غرب گرايي و تقليد كوركورانه مظاهر تمدن غرب توسط جوانان كشورهاي جهان سوم از جمله كشورهاي اسلامي پديده اي است كه داراي علل متعدد و سابقه طولاني مي باشد كه به برخي از مهمترين عوامل اين پديده شوم اشاره مي نماييم: نتايج تحقيقاتي كه در اين زمينه انجام شد، نشان مي دهد كه هر چه احساس بي هويتي اجتماعي جوانان نسبت به ظنام اجتماعي و ارزش هاي حاكم در جامعه بيشتر شود، احساس هويت اجتماعي آنان نسبت به الگوهاي شناختي و ارزشي، رفتاري و نمادي حاكم بر گروه هاي غربي رپ و هوي متال و... بيشتر مي شود. به عبارت ديگر به اين دليل كه نظام اجتماعي زمينه هاي لازم براي كسب هويت اجتماعي جوانان را براساس ارزش هاي نظام و انقلاب اسلامي از طريق فرايندهاي اصولي و مبنايي جامعه پذيري، فراهم نكرده است، گرايش هاي ارزشي و شناختي، رفتاري و نمادي، جوانان متناسب با اهداف نظام و انقلاب اسلامي نيست، از طرف ديگر به دليل اين كه الگوها و ارزش هاي فرهنگ غربي به وفور در دسترس جوانان قرار گرفته و به تناسب نيازهاي آنان توسط نظام هاي غربي براي آنها الگوسازي و ترويج شده و نظام اجتماعي خودمان نيز به تبليغ آنها پرداخته است، احساس هويت اجتماعي نوجوانان متناسب با الگوهاي غربي شكل گرفته و ويژگي هاي شناختي و ارزشي، رفتاري و نمادي آنها نيز مبتني بر آنها جلوه گر شده است. از جمله عواملي كه زمينه هاي اين روند را فراهم نموده و به آن شدت مي بخشد عبارتند از: 1- مظاهر زيبا و دلفريب حيات مادي غرب كه از سويي برآيند رشد تكنولوژي استو از ديگر سو محصول غارت و به كارگيري سرمايه هاي كشورهاي عقب مانده و ضعيف است. 2- وجود گرايش هاي نيرومندي همچون غريزه جنسي كه موجب افتادن در دام هواها و تمايلات نفساني كه در جهان غرب برآمدني تر و با فرهنگ آن تناسب بيشتري دارد و ناآگاهي بسياري از جوانان از اهداف و توطئه هاي دشمنان و نادانسته پيروي نمودن از آنها. 3- به فراموشي سپردن منابع و ذخاير غني و ارزشمند فرهنگي، اخلاقي، علمي و مادي خود. 4- ضعف بينش صحيح اسلامي در برخي از عناصر نقش آفرين در صحنه تفكر اجتماعي (مانند برخي از روشنفكران غرب زده و مطبوعات وابسته به خارج و...). 5- به كار نگرفتن درست و كامل اصول و تعاليم اسلامي در عرصه فرهنگ و بينش اجتماعي. 6- عدم آشنايي بسياري از خانواده ها با اصول تربيت اسلامي. در مورد راه هاي مبارزه با غرب گرايي بايد گفت: واقعيت اين است كه غرب گرايي يك مقوله حقيقي و جدي و با برنامه ريزي هاي منظم و سازماندهي شده مي باشد و تنها راه مبارزه با آن نيز مصونيت بخشيدن به جوانان و ساير افراد جامعه از راه تمسك به فرهنگ غني اسلامي و ملي اين مرز بوم و استفاده كارآمد از همه امكانات خصوصاً دستگاه هاي فرهنگي و بسيج همه اقشار مردم، براساس برنامه اي دقيق، حساب شده مي باشد. بر اين اساس مهم ترين راه هاي مبارزه با آن عبارتند از: 1- حفظ و تعميق ارزش هاي اسلامي و ملي از طريق فرآيند صحيح جامعه پذيري و عوامل آن مانند خانواده، مدرسه، رسانه ها و... و آگاه نمودن جوانان با پيشينه هاي درخشان تمدن اسلامي و دستاوردهاي مادي و معنوي عظيم انقلاب اسلامي. 2- تحقق حيات طيبه اسلامي و حفظ ارزش هاي انقلابي، استقرار عدالت اجتماعي و قسط اسلامي و تأمين رفاه، سعادت، خوشي، صلح و امنيت براي مردم در سايه ايمان به خداوند و حاكميت ارزش هاي الهي. 3- هوشياري و بيداري در مقابل انحراف معنوي جامعه اسلامي. 4- احياي فريضه مهم امر به معروف و نهي از منكر كه به عنوان يكي از اركان اساسي اسلام و ضامن حفظ و بقاي فرايض و ارزش هاي الهي مي باشد. 5- تحقق باوري عميق، دروني، ريشه دار، عقلاني و مبتني بر نظام ارزش اسلام در مديران جامعه به معني كساني كه در دستگاه هاي رسمي، تقنيني، اجرايي، قضايي، نظامي، انتظامي، آموزشي، فرهنگي و تبليغي و... نقش ايفا مي كند. نسبت به جايگاه و اهميت اساسي اين مجموعه، در جهت گيري فرهنگي و ارزشي جامعه و خارج شدن اين مجموعه از حالت انفعال، يأس و اعتقادات پنهان جبرگرايانه كه روحيه سازش و تسليم در برابر فرهنگ واحد جهاني را به دنبال خواهد داشت. 6- تلاش و تدبير جدي، گسترده و عميق براي لحاظ نظام ارزشي مطلوب در همه فعاليت ها و اقدامات، در بخش هاي مختلف جامعه و در عرصه هاي گوناگون سياسي، اقتصادي، فرهنگي و... 7- تبلور و تجلي اين نظام ارزشي در رفتار حقيقي و حقوقي مديران، ساختار كلان كشور و برنامه هاي اجرايي... در هر صورت اميد مي رود تا انشاءاللَّه با اصلاح ساختار و نظام مديريتي كشور و دقت در گزينش مديران اجرايي و نظارت دقيق و مستمر بر عملكرد آنان و برخورد قانوني مراجع ذي صلاح با متخلفان به هيچ وجه شاهد اين گونه رفتارها و اقدامات مغاير ارزش هاي اسلامي و متناقض با اهداف و آرمان هاي نظام اسلامي در جامعه نباشيم. براي آگاهي بيشتر ر.ك: 1- فرهنگ و تهاجم فرهنگي، برگرفته از سخنان مقام معظم رهبري 2- انقلاب و ارزش ها، علي ذوعلم 3- ابوالفضل اشرفي، بحران هويت اجتماعي و آسيب شناسي انقلاب (مجموعه مقالات آسيب شناسي انقلاب اسلامي) 5- فرامرز رفيع پور، توسعه و تضاد 6- فرامرز رفيع پور، آناتومي جامعه